Een geneeskundige verklaring is een (schriftelijke) verklaring van een arts,
over een patiënt die onder behandeling staat of stond van deze arts.
In zo’n verklaring geeft de arts een op medische gegevens gebaseerd waardeoordeel over de patiënt en diens gezondheidstoestand.
Een behandelend arts geeft geen verklaring af over een eigen patiënt.
Zo’n geneeskundige verklaring is een schriftelijke verklaring die een oordeel bevat over een patiënt en over de (medische) geschiktheid of ongeschiktheid van een patiënt om bepaalde dingen wel of niet te doen. Voorbeelden daarvan zijn:
- Is iemand in staat te werken?
- Is iemand in staat een auto te besturen?
- Is iemand in staat om naar school te gaan?
- Kan iemand goed voor de kinderen zorgen?
- Is een geboekte reis terecht geannuleerd?
- Heeft iemand recht op een parkeervergunning?
- Heeft iemand recht op aangepaste woonruimte?
Alleen door een onafhankelijke arts
Dergelijke verklaringen mogen alleen worden afgegeven door een onafhankelijke arts.
Zo’n arts kan een eigen beoordeling maken van de situatie.
Als dat nodig is, kan die arts, met de toestemming van de patiënt, ook nog extra informatie opvragen bij uw huisarts en andere behandelend artsen.
Redenen voor weigering
- De behandelend arts moeten zich kunnen concentreren op de behandeling.
Een goede vertrouwensrelatie met de patiënt is daarvoor belangrijk.
Die vertrouwensrelatie kan gevaar lopen wanneer de huisarts een voor de patiënt ongunstig oordeel geeft en er een belangenconflict ontstaat. Om dit te voorkomen moet er een scherpe grens zijn tussen de behandeling en het beoordelen of de patiënt voor bepaalde voorzieningen in aanmerking komt. - Het voorkomt dat de patiënt vanuit persoonlijke belangen niet alle informatie met de huisarts deelt, die noodzakelijk is voor zijn behandeling.
- Uw behandelend arts/ huisarts is niet altijd op de hoogte van de criteria die worden gehanteerd voor het al dan niet toewijzen van bepaalde voorzieningen of de vaardigheden die nodig zijn om bepaalde dingen te kunnen doen. Dan is het niet mogelijk om een goed oordeel te geven.
Het is ook in het belang van de patiënt dat de arts die de geneeskundige verklaring afgeeft, goed weet welke zaken wel en niet van belang zijn bij de beoordeling.
Wat kunt u als patiënt nu doen?
- U kunt navragen bij de instantie die een geneeskundige verklaring vraagt of men kan volstaan met een verklaring van uzelf overuw gezondheidstoestand, eventueel in de vorm van een in te vullen vragenlijst;
- U kunt uw behandelend (huis)arts vragen om een afschrift van uw medisch dossier waarin bepaalde belangrijke feiten over uw gezondheidstoestand staat vermeld (bijvoorbeeld de uitslag van een looptest, de uitslag van een meting van diens gezichtsvermogen etc.) zodat u dit kan verstrekken aan de instantie die een geneeskundige verklaring vraagt;
- U kan zich voor de noodzakelijke beoordeling wenden tot een ter zake deskundige arts waarbij u niet onder behandeling staat.
Deze arts kan met toestemming van u ook feitelijke informatie over zijn gezondheidstoestand bij uw huisarts of een andere behandelend arts opvragen en deze informatie bij zijn beoordeling betrekken; - U kunt de instantie die van u een geneeskundige verklaring verlangt, vragen om een onafhankelijke arts voor u te regelen.
LET OP!
De KNMG-richtlijnen over omgaan met medische gegevens zijn duidelijk.
Artsen mogen zonder toestemming van de patiënt geen gegevens verstrekken aan anderen. Dus ook niet aan medisch adviseurs van particuliere verzekeraars, niet aan indicerend artsen en niet aan verzekeringsartsen van uitkeringsinstanties. Wel kan een behandelend arts, met toestemming van de patiënt, gerichte vragen beantwoorden van een collega arts. Die vragen dienen bij voorkeur schriftelijk te worden gesteld en vergezeld te gaan van een machtiging van de patiënt. De behandelend arts mag vervolgens alleen feitelijke informatie geven en geen uitspraken doen over bijvoorbeeld prognoses.
Zo luiden de regels!
Veel te omslachtig, vinden sommige verzekeraars, gemeenten en uitkeringsinstanties. Het is toch veel makkelijker om de verzekerde direct om een compleet dossier te vragen? (Wie weet wat daar nog meer in staat?) Dus dragen zij ‘gewoon’ aan de verzekerde op om een kopie van het dossier te verstrekken.
Voor u en onze veiligheid werken wij dus niet mee aan dit soort verzoeken.
Uitzondering:
Er is een uitzondering namelijk de Schengenverklaring.
Bij gebruik van medicatie vallend onder de Opiumwet vereist het Schengenverdrag dat deze patiënten op reis binnen het Schengengebied een ‘verklaring’ bij zich dragen waaruit blijkt dat een arts hen het gebruik van die medicijnen heeft voorgeschreven. dat geldt voor onder andere sterke pijnstillers, medicinale cannabis en ook voor Ritalin. De verklaring voorkomt dat patiënten op reis (juridische) problemen krijgt, als bij hen deze middelen vallend onder de opiumwetgeving worden aangetroffen. De verklaring wordt ondertekend door de voorschrijvend arts en gewaarmerkt door het CAK. Hij is dertig dagen geldig.
Op de website van het CAK of door te klikken op onderstaande link, vindt u meer informatie hierover.
Klik hier voor meer informatie over de Schengen verklaring.
Weigeringsbriefjes in verschillende talen
Klik hier voor het KNMG_weigeringsbriefje in het Nederlands_
Klik hier voor het KNMG_weigeringsbriefje in het Engels
Klik hier voor het KNMG_weigeringsbriefje in het Turks
Klik hier voor het KNMG_weigeringsbriefjein het Marokkaans Arabisch